Het is een zachte herfstdag als ik het gebouw van Centrum 45 binnenloop. De lucht is gevuld met een mix van hoop en onzekerheid. Die dag is niet zomaar een dag; het is de dag van mijn behandelsessie met psychedelica (MDMA in mijn geval), een pilotstudie gefinancierd door MAPS (Multidisciplinary Association for Psychedelic Studies). Ik ben hier omdat traditionele traumabehandelingen weinig effect hebben gehad. De muren van mijn geest zijn te hoog, te dik, te ondoordringbaar. Maar vandaag is er een sleutel en wordt de deur op een kleine kier gezet.
De therapeut begroet me warm en leidt me naar een comfortabele kamer. Ik neem de MDMA in en wacht. Langzaam voel ik hoe de muren in mijn geest beginnen te smelten. Het is alsof ik een verborgen deur heb ontdekt, een deur die leidt naar kamers vol (in het lichaam) opgesloten gevoelens en herinneringen.
Ik ben gespannen, maar ook nieuwsgierig. Met twee therapeuten aan mijn zijde waag ik de stap. Ik loop door de deur en plaats en tijd verdwijnen. Beelden verschijnen die ik jarenlang heb weggestopt of me simpelweg niet kon herinneren. Ik voelde angst, maar ook liefde en begrip. Het is intens, maar niet verstikkend. De MDMA heeft een veilige ruimte gecreëerd, een soort emotionele bufferzone.
Ik praat, en ik voel. Ik voel me kwetsbaar maar ook ongelooflijk sterk. Voor het eerst in jaren heb ik het gevoel dat ik echt toegang heb tot míj, tot alle delen van mij, mijn lichaam en mijn geest. De therapeut is meer een gids dan een genezer, iemand die me helpt navigeren door het complexe landschap van mijn psyche.
Als de sessie acht uur later eindigt, voel ik me uitgeput maar ook opgelucht. Alsof ik voor eventjes een zware rugzak heb afgedaan die ik jarenlang heb gedragen. De reis is nog lang niet voorbij, maar voor het eerst in lange tijd zie ik een pad voor me, een pad dat (hopelijk) leidt naar inzicht, genezing en zelfacceptatie.
Deze ervaring was voor mij een keerpunt, een glimp van wat mogelijk is als we de diepste, donkerste hoeken van onze geest (en lichaam) durven te verkennen. En hoewel het slechts een enkele stap is op een lange reis, is het een stap die ik nooit zal vergeten.
### Disclaimer: Deze blog beschrijft mijn persoonlijke ervaring met een medisch begeleide, wetenschappelijk onderbouwde, maar experimentele behandeling voor PTSS. Het is belangrijk om te benadrukken dat het gebruik van MDMA of andere psychedelica zonder medisch toezicht ernstige risico’s kan inhouden, waaronder negatieve psychologische en fysieke effecten. Het is absoluut niet aan te raden om zelf te gaan experimenteren met deze substanties. Als je geïnteresseerd bent in dit soort behandelingen, raadpleeg dan altijd een gekwalificeerde medische professional voor advies en